معنی رأس الغول - جستجوی لغت در جدول جو

رأس الغول

لغت نامه دهخدا

ستاره ای در صورت فلکی شمالی برشاوش

(رَءْ سُلْ حَوْ وا)

نام ستاره ای بر سر حوا که روشن تر از همه ستارگان صورت است، و آنرا راعی نیز خوانند. (از صور الکواکب ص 104). و رجوع به راعی و صورت در صص 63- 64 صور الکواکب شود

لغت نامه دهخدا

رأس الجبل

(رَءْ سُلْ جَ بَ)

نام نقطه ای است در شمال شبه جزیره عمان

لغت نامه دهخدا

رأس البغل

(رَءْ سُلْ بَ / بَ غَ)

نام سکه کن و ضرّاب یهودی است از عجم، درهم شرعی را سکه زد و بنام وی بغلیه نامیده شده و آن به وزن یک مثقال طلاست. (از النقود العربیه ص 22)
لقب جالینوس طبیب و آن غیر از جالینوس طبیب معروف است. (از یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

حامل رأس الغول

(مِ لُ رَءْ سِلْ)

نام دیگر صورت برساوش است. (جهان دانش). برشاوش. حامل رأس الغول، ای برندۀ سر غول که در بیابان مردم را گمراه کند. (التفهیم). شکل یازدهم از بیست ویک شکل شمالی که بر فلک مرتسم است بصورت مردی بر پای چپ خود ایستاده و پای راست برداشته و دست راست بر سر نهاده به دست چپ سر دیو خون چکان به موی گرفته. و ستارگان آن بیست وشش باشند. (غیاث). نام صورت هجدهم از نوزده صورت شمالی فلکی قدماست. (مفاتیح العلوم خوارزمی چ مصر 1349 هجری قمری ص 125)

لغت نامه دهخدا

راس الغول

سر بغامه (بغامه غول غول بیابانی) از ستارگان

فرهنگ لغت هوشیار

معنی رأس الغول - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما